ความเลวระดับห้าดาว

"เกือบได้นอนในมุ้งสายบัว ชีวิตเหมือน GTA ระดับความเลว5ดาว ครั้งแรกในชีวิตหนีตรฝ่าตำรวจ5นาย หลบหนีการจับกุม ขัดขืนเจ้าหน้าที่ตำรวจ "
วันนี้ขับมอเตอร์ไซต์ไป central ladprao ตอนขากลับรถมาฝั่งวิภาวดีรังสิตเจอตำรวจดักเค้าเรียกให้ผมจอดเข้ามาจับที่แขนด้วยความที่กลัวจะโดนข้อหารถไม่มีทะเบียนเลยขับหนี (ไม่ได้ขโมยมานะซื้ออินวอยเป็นอะไหล่มาประกอบแต่ยังไม่ได้เสียภาษี)ที่กลัวเพราะว่า 1.ถ้าโดนจับจะโดนยึดรถเสียค่าปรับมากมาย เช่น ภาษีสรรพสามิตร ความผิดรถไม่มีทะเบียน แล้วต้องทำทะเบียนอีก ยุ่งยากมากมาย เคยถามสรรพสามิตรตีราคารถมาให้เกือบแสน 2.วันก่อนพึงโดนมาแต่รอดมาได้เพราะเป็นตอนกลางคืนเค้าเลยให้ซื้อบุหรี่กับผ้าเย็นมาให้รอดไปแต่เสียเวลามากคุยกันนานโดนค้นตัวอีกต่ะหากอะไรก้อไม่รู้
หลังจากซิ่งหนีคนแรกมาได้ไปต่อเจออีคนทีนี้วิ่งมาเลยสงสัยจะวอบอกเกือบเข้ามาคว้าผมไว้ทันรอดไป แต่ไปเจออีนายทีนี้ผมหลบอยู่หลังรถคันนึงตำรวจมาดักสองฝั่งไม่รู้ทำไงเลยออกไปเลนนอกสุดอัตรายมากๆไม่รู้ทำได้ไงจำได้แต่ตอตตั้นมีสติมาก ทำไงก้อได้ให้ไปให้เร็วที่สุด ขับไปถึงช่วง หลักสี่เลยออกทาง bypass
เข้าไปหลบใต้ลานจอดรถตึกหอพักตึกนึง รู้สึกมือสั่น ใจเต้นเร็ว หวาดระแวง เหมือนคนเลวกลัวความผิดหนีตำรวจยังไงยังงั้น ออกมาห้าโมงตอนนี้ประมาณหกโมง เลยตัดสินใจไปต่อพยายามเลาะไปทางถนนหมู่บ้านดันไปอยู่ใกล้แฟรตตำรวจ เหวอ! ตลอดทางเวลาผ่านตำรวจ เลยตัสินใจไปถามวินมอเตอร์ไซต์ วินมอไซต์บอกว่าให้ไปเลยไม่เป็นไรเค้าไม่จับ เค้าย้ำว่าไปเหอะ เราเหลือบไปมองที่วินปรากฎว่าเจอตำรวจนั่งคุยโทรศัพย์อยู่อ้าวเกือบซวย ปรากฎกว่าจะถึงบ้านเกือบสองทุ่ม พักนี้ขอเก็บตัวอยู่บ้านดีกว่ากลัวโดนไล่ล่า ไปกวนคุณตำรวจเค้าไว้ไม่รู้จะโดนหมายหัวหรือเปล่า

แสวงหาสัจจะ เพื่อใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

ความรู้สึกต่อตัวเองที่อยากมีในสิ่งที่ตัวเองไม่มี ในเวลานี้มีมากเหลือเกินไม่รู้จะทำยังไงดี อยากรู้ว่าชีวิตเกิดมาเพื่ออะไร สิ่งที่คนอื่นมีในสายตาของเรานั้นก้อไม่ได้ทำให้เราสนใจในบางครั้ง ปลงได้ ปลงไม่ได้ คืออะไรความพอดีที่ตัวเราต้องการ ทำไมเราถึงต้องการบางสิ่งบางอย่าง นั่นคือคำตอบของชีวิตหรือเป็นทางเลือกให้เราเป็นอย่างนั้นให้ได้ ชีวิตเรานั่นเองชีวิตที่มีความต้องการอยู่ตลอดเวลา อยากได้ อยากมี อยากเป็น ผมคือ กิเลส ตันหา ผมคือปลาเล็กที่ซักวันจะต้องตัวใหญ่ ผมจะบริโภคความรู้ และ ตั้งใจเรียน เพื่อจะได้เป็นใหญ่

Django Reinhardt

One Way Use & Disposable

ผมมีความสนใจเรื่อง สิ่งของที่เก่าเก็บหมดคุณค่าในการใช้งาน อยากลองเอามาทำเป็นงานศิลปะ หรือ communication design วันนี้เลยลองเอาเครื่องเล่นเทปคาสเซ็ทเก่าๆเลยลองเอามาต่อเข้าคอมพิวเตอร์ดูปรากฎว่าต่อได้โดยใช้เสียงออกทางลำโพงคอมพ์กะว่าจะลองอัดเพลงลงคอมพ์ เสียง lowfi ได้อารมณ์ไปอีกแบบ คราวหน้าว่าจะเอากล้องถ่ายรูปชนิดฟิล์มแบบใช้แล้วทิ้งมาเล่นดูไม่รู้จะทำอะไรได้มั่งคิดว่าแฟลซมันน่าจะใช้ได้

เสรีภาพทางความคิด

วันนี้ผมไปเดินตลาดนัดมาไม่คอยมีอะไรถุกใจเท่าไรได้หนังสือเก่ามาเล่มนึงชื่อเรื่อง คำคมคารมประชาธิปไตย หนังสือปี 2535มันทำให้ได้รู้ว่าการเมืองในยุคไหนก้อเหมือนๆกัน จึงอยากเขียนส่วนหนึ่งในหนังสือให้อ่านกัน "บ้านเมืองเรากำลังถูกทำมิดีมิร้าย กระทำชำเราประเทศไทย เพราะคนบางคนไม่อยากแข่งขันกับใคร แต่อยากได้อำนาจ"อย่ามาอ้างพลังประชาชนเพราะมีส่วนหนึ่งที่ปลุกปั่นขึ้นมา คนที่ไม่เห็นด้วยจำนวน 99.99% แต่ไม่ได้ออกมา แต่ไปปลุกปั่นคนแค่ 0.01% ออกมาเหตุการที่เกิดขึ้นเป็นการคำนึงถึงเสรีภาพในยามไม่สงบ เรื่องนี้ต้องใช้ความระมัดระวัง การใช้เสรีภาพไปในทางสร้างสรรค์ การนำเสนอข่าวไม่ใช่การจุดไฟให้ลุกไหม้ แม้ว่าจะอิ่มเอมกับเสรีภาพแต่ก็เป็นเสรีภาพที่จะส่งผลให้เกิดการสูญเสีย ผมไม่เชื่อว่าเสรีภาพในการจุดไฟเป็น สิ่งที่ถูกต้อง เมือมีไฟเกิดขึ้นจะต้องมีเสรีภาพในการหานำ้มาดับไฟ ก็แค่นี้ละตอนนี้คิดว่าตัวเองเพี้ยนไงไม่รู้

ฝัน/ลาบ/อาหารอีสาน

แปลกประหลาดมากๆ ทำไมเรื่องบ้าๆบอๆเกิดกับชีวิต ผมบ่อยๆ รู้สึกว่าตัวเองมีอะไรพิเศษเหมือนๆกับโชคดีเข้ามาตลอด หึ หึ เอาหล่ะคือเรื่องมีอยู่ว่า คือมานอนหอเพื่อน นอนกันสามคนมีผม นนท์ อ๊อฟ ตอนเช้านนท์ตื่นก่อนแล้วปลุกเราสองคน ผมเองกำลังฝันว่ากำลังจะกินส้มตำไก่ย่างแล้วกำลังตัดสินใจว่าจะกินต้มแซ่บหรือลาบก่อนดี ไอ่นนท์มันดันมาปลุกพอดี เลยตื่นมาบ่นๆมันว่ากำลังฝันว่าจะกินส้มตำกันอยู่ คือในฝันอยู่กันสามคน 55
แล้วไอ่อ๊อฟก้อตื่นขึ้นแล้วพูดว่า "กูกำลังจะกินลาบเลยไอ่นนท์ปลุกกูทำไม" ไอ้บ้าเอ้ยฝันเหมือนกัน ยังมีต่อคือพอเลิกเรียนผมก้อมาหาเพื่อนอีกคน ไอ่สะเดามันน่ะเล่นดนตรีเก่งก้อเลยชอบมาแจมกัน พอเริ่มเบื่อๆมันก้อพูดขึ้นมาว่ากิน คอหมูย่าง กะ ต้มแซ่บกันมั้ยจั๊มพ์
(บ้านมันทำร้านอาหารอีสาน)
ก้อเลยอิ่มไปเลยหนึ่งมื้อ เรื่องก้อมีแค่เนี๊ย อืมเคยได้ยินว่าเราสามารถรู้เหตุการณ์ในอนาคตได้พลังของผมอาจส่งไปถึงไอ้อ๊อฟมันทำให้ฝันเหมือนกันนี่นึกไปเองเรื่อยเปื่อย หรือไอ้อ๊อฟมีพลังวิเศษเรียกของกินให้เพื่อนได้ ขอบใจเว้ยอ๊อฟ กูอิ่มมากขอโทษทีที่กูไม่ชวนมึง ขอบคุณสะเดาด้วย อร่อยมากๆ แถมมีเรื่องให้เขียนด้วย